پناه

حتما در دوران بچگی براتون پیش اومده که به خاطر شیطنت, پدر یا مادر میخوان تنبیهتون کنن, و در مواردی که عمق شیطنت بیشتره گاهی اوقات هم دنبالتون کنن!
خوب در این مواقع چیکار میکردیم؟ مگه از پدر و مادر هم پشتیبان بهتری گیر میاد؟ خیلی اوقات با همه ی ترسمون میرفتیم به آغوش همون پدر و مادر و گریه میکردیم..

راستش امروز به یه حدیثی برخوردم که دقیقا" این ماجرا رو به یادم آورد:

و فِرّوا إلی الله مِنَ الله (امیرالمومنین علیه السلام - نهج البلاغه, خطبه 24)

یعنی هر کجا ترسیدید, متوحش شدید از خوف خدا و از دست خالی بودن خودتون, به خود خدا پناه ببرید..
انصافا" خیلی قشنگه, به خودم خیلی چسبید.
آدم یاد اون تیکه از مناجات حضرت علی علیه السلام در دعای کمیل میفته که میفرماین «لا یُمکِنُ الفِرارَ مِن حُکومَتِک»
عجیبه واقعا" این توأم شدن حس خوف و رجاء در اولیای خدا..